Door de vergrijzing stijgt het aantal oudere bestuurders. Aangezien mobiliteit essentieel is voor de levenskwaliteit, is het belangrijk om te onderzoeken hoe oudere bestuurders zo lang mogelijk veilige bestuurders kunnen blijven. Dit rapport geeft de resultaten weer van drie trainingen die als hoofddoelstelling hadden rijvaardigheid van ouderen te verbeteren: twee cognitieve trainingen en één rijsimulator gebaseerde training. De cognitieve trainingen richtten zich op inhibitie en werkgeheugen, aangezien deze vaardigheden belangrijk zijn voor veilig rijden en met (normale) veroudering afnemen. Deelnemers hadden een gemiddelde leeftijd van 70 jaar en werden willekeurig toebedeeld aan een experimentele groep of een controle groep. Het trainingseffect op rijvaardigheid werd onderzocht in een rijsimulator. Om een zo gedetailleerd mogelijk beeld te krijgen van de trainingseffecten, werd gekeken naar specifieke rijmaten zoals snelheid, slingergedrag en voorrang verlenen. Zowel vlak voor als onmiddellijk na de trainingssessie werd rijvaardigheid onderzocht. Resultaten gaven aan dat cognitieve trainingen vooral voor een verbetering in cognitieve vaardigheden, maar niet in rijvaardigheid, zorgden. De rijsimulator gebaseerde training zorgde voor verbetering in verschillende specifieke maten van rijvaardigheid. Het meermaals rijden in de simulator op zich zorgde al voor verbetering in verschillende rijmaten. Verbetering van andere rijmaten (vb. voorrang verlenen aan rechts) trad echter alleen op in geval van rij-gerelateerde feedback. Hoewel verder onderzoek nodig is, kan geconcludeerd worden dat een context-relevante training veelbelovend is om vaardigheden van ouderen te verbeteren. Als het doel is om rijvaardigheid te verbeteren, is een training die rijvaardigheid direct traint (vb. met een rijsimulator gebaseerde training) aan te bevelen boven een training die rijvaardigheid indirect traint (vb. met een cognitieve training).